Seni sevdiğim halde sana söylemediğim için utanıyorum
Kardeşim olmanı istediğim halde bunu anlatamamaktan utanıyorum
Beni öpücüklere boğduğunda yanlış anlaşılmaması için yapmaman gerektiğini söylediğim için utanıyorum
Saçlarını tararken dökülen saçlarını söylemediğim için utanıyorum
Senin yanında kendimi güvensiz hissettiğim için utanıyorum
Bir gün seni mutlu mesut evlendirirken beyaz gelinliğin içinde hayal etmekten utanıyorum
Kocaman siyah gözlerine bakıp seni kurtaracağım dediğimde o lanetten seni kurtaramamaktan utanıyorum
Birgün bu dünyadan gideceğini bildiğim halde ölümüne yardım ettiğim için utanıyorum
Hergün gelmeyeceğini bile bile seni beklemekten utanıyorum
Kollarımda öldüğünde bu sırrı yıllarca sakladığımı bilmekten utanıyorum
Hep istediğin mutlu ve sıkıntısız hayatı sana yaşatamamaktan utanıyorum
Her gün kendimi öldürmek istemekten Utanıyorum
Hergün bozduğum o bedende yaşamaktan utanıyorum
Her gün aynı pisliği yiyerek hayatımı mahvetmekten utanıyorum
Yıllardır imrendiğim insanlar gibi olmak istediğim halde olamamaktan utanıyorum
Herkes benim gibi olmak isterken ben imrenilecek bir insan olamadığımdan utanıyorum
Sevdiğim kişiye dünyaları verebilecek durumdayken bile duygularımı yanlış ifade etmekten utanıyorum
Artık bu diyarda beni bağlayan bir durum olmadığını düşünerek gitmek istediğim her gün utanıyorum
Yazan: O Adam Salih
No responses yet