Utanıyorum

Seni sevdiğim halde sana söylemediğim için utanıyorum

Kardeşim olmanı istediğim halde bunu anlatamamaktan utanıyorum

Beni öpücüklere boğduğunda yanlış anlaşılmaması için yapmaman gerektiğini söylediğim için utanıyorum

Saçlarını tararken dökülen saçlarını söylemediğim için utanıyorum 

Senin yanında kendimi güvensiz hissettiğim için utanıyorum

Bir gün seni mutlu mesut evlendirirken beyaz gelinliğin içinde hayal etmekten utanıyorum

Kocaman siyah gözlerine bakıp seni kurtaracağım dediğimde o lanetten seni kurtaramamaktan utanıyorum

Birgün bu dünyadan gideceğini bildiğim halde ölümüne yardım ettiğim için utanıyorum

Hergün gelmeyeceğini bile bile seni beklemekten utanıyorum

Kollarımda öldüğünde bu sırrı yıllarca sakladığımı bilmekten utanıyorum

Hep istediğin mutlu ve sıkıntısız hayatı sana yaşatamamaktan utanıyorum

Her gün kendimi öldürmek istemekten Utanıyorum

Hergün bozduğum o bedende  yaşamaktan utanıyorum

Her gün aynı pisliği yiyerek hayatımı mahvetmekten utanıyorum

Yıllardır imrendiğim insanlar gibi olmak istediğim halde olamamaktan utanıyorum

Herkes benim gibi olmak isterken ben imrenilecek bir insan olamadığımdan utanıyorum

Sevdiğim kişiye dünyaları verebilecek durumdayken bile duygularımı yanlış ifade etmekten utanıyorum

Artık bu diyarda beni bağlayan bir durum olmadığını düşünerek gitmek istediğim her gün utanıyorum

Yazan: O Adam Salih

CATEGORIES:

Şiirler

Tags:

No responses yet

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Latest Comments